fòrt come 'l Barbera
veuj ricordete adess, me grand Turin.
En coj ani 'd sagrin
ùnica e sola la tùa blëssa j'era.
Vnisìo dal gnente, da guèra e da fam,
car ëd bestiame, téssere, galera,
fratej mòrt en Russia e partigian,
famije spantià, sperdùa ògni bandiera.
A j'ero pòver, livid, sbaruvà,
gnanca 'n sòld en sla pel e për rusché
at dovìe surié, brighé, preghé,
fin-a a l'ultima gossa dël tò fià.
Fumé a vorìa di na cica 'n quat,
për divertisse a dovìo rij 'd pòch,
për mangé a mangiavo fin-a i gat,
j'ero gnun: i furb come i fabiòch.
Ma 'n fior l'avio e 't j'ere ti, Turin,
tajà ant l'assel j'era la tùa bravura,
gioventù nòstra, che tuti i sagrin
portava via con toa facia dura.
Toa facia d'ovrié, me Valentin!
me Castian, Riga, Loik, e col pistin
'd Gabett, che fasìa vni tuti fòj
con vint dribbling e peui j'era già gol.
Filadelfia! Ma chi sarà 'l vilan
a ciamelo 'n camp? J'era na cona,
'd speranse, 'd vita, 'd rinassensa,
j'era sogné, crié, j'era la lun-a,
j'era la stra dla nòstra chërsensa.
T'has vinciù 'l mond,
a vint ani 't ses mòrt.
Me Turin grand
me Turin fòrt.
(G.Arpino)
Nessun commento:
Posta un commento